11-06-2011
PUTTEN - Rudolf Kistner, een Duitse oud-soldaat denkt dat hij in 1944 mogelijk betrokken was bij de razzia in Putten. Vandaag maakt de Duitser daarom samen met een bestuurslid van de Stichting Oktober '44 een wandeling door het centrum van het dorp en hoopt dat hij het herkent.
Kistner was als 18-jarige soldaat betrokken bij een razzia in een Nederlands dorp, maar weet niet waar dat was. Hij weet dat het in de buurt van Arnhem was, maar doordat indertijd plaatsnaamborden weggehaald waren, weet hij niet om welk dorp het gaat.
Tijdens de razzia heeft hij 13 Nederlandse mannen gered door ze niet te verraden. De mannen zaten verborgen op de zolder van een gebouw dat hij moest doorzoeken, maar in plaats van ze in te rekenen, legde hij zijn vinger op z'n lippen en zei tegen zijn commandant dat het gebouw leeg was.
27-06-2009
door Paul Hartman
PUTTEN - Het is september 1944. De geallieerden doen een poging ons land te bevrijden. Britse soldaten zijn in Arnhem in een hevige strijd verwikkeld met de Duitsers. Een van die Duitsers is de 18-jarige Rudolf Kistner. Temidden van al die ellende redde hij een dertiental Nederlanders van een razzia. Nu, meer dan zestig jaar later, is hij op zoek naar die mensen. Hij heeft een probleem: Kistner weet niet meer wáár hij de Nederlandsers heeft gered. Stichting Oktober ’44 uit Putten schiet te hulp, want misschien is Kistner wel te hulp geschoten tijdens de razzia van Putten.
Toen de Engelsen landden in Arnhem, op 17 september 1944, was Kistner gestationeerd in Arnhem. Hij heeft enkele dagen gevochten tegen de geallieerde strijdkrachten alvorens hij werd overgeplaats naar een nabijgelegen dorp. Daar was namelijk een V1-raket ingeslagen. Kistner en zijn eenheid moesten de schade ter plekke opnemen. EN WAT NOG MEER????
Kistner wil de locatie waar de raket is ingeslagen als referentiekader gebruiken. Het enige probleem is dat hij niet weet dit alles is gebeurd. „Ja, ergens in de buurt van Arnhem.” Maar dorp- of stadsnamen zeggen de Duitser weinig tot niets. „Dat kwam doordat alle plaatsnaamborden waren verwijderd, om zo de geallieerden in de war te brengen.” Het waren echter niet alleen de bevrijders zich verloren voelden, zo blijkt nu.
Vanaf de plek waar de V1-raket is ingeslagen, moesten Kistner en zijn collega’s in noordelijke richting marcheren. Zelf hadden zij geen idee wat hun bestemming was. Zij waren afhankelijk van de Duitse militaire politie, die als escorte fungeerden. „De politieagenten waren de enige die de eindbestemming wisten.” Na een wandeling van zes tot tien uur bereikten Kistner en zijn maten de plaats van bestemming. In het onbekende dorp was een razzia aan de gang en zij moesten de mannen bijeen drijven op een plein. Daar werden de gevangenen in vrachtwagens geladen. In een huis trof Kistner dertien Nederlandse mannen, die zich schuil probeerden te houden voor de bezetter. De opdracht was om het gezelschap op te pakken, maar Kistner besloot anders. Hij meldde aan zijn commandant dat het huis leeg was, waardoor de Nederlanders werden gered. Kistner’s diepste wens is om deze mensen op te sporen en te ontmoeten.
Rudolf Kistner op zoek